Јас само вака умеам да те љубам,
од сува уста збор неисушен да испуштам, да престанам да ти зборувам,
ал сал за миг в очи да те погледнам.
Но, јас само вака умеам да те љубам, кршејќи ги и остатоците на гранката на која почивавме еден ден, не бирајќи ги зборовите кои знаев дека до гроб ме носеа, но знаев дека ти со мене ќе појдеше, оти ти сама никогаш не ме оставаше.
